Tak, siedmiolatki owszem.... ale dziwię się gimnazjalistkom.... >.> I to co niektóre powtarzają zaciekle, że Hanka Mutantka to ich.....AUTORYTET. O zgrozo.

Fenomen to dobre słowo, nie wiem tylko czy użyte we właściwym znaczeniu.

Pisać można by dużo. Może zacznę od tego, że od lat ogólnoświatowe trendy (zwłaszcza wśród młodzieży) dotyczące tego co się lubi, słucha, ogląda wyznacza Ameryka. Reszcie świata wydaje się (i mają rację - WYDAJE im SIĘ), że to co amerykańskie, jest zajebiste. Nie ważne, jaki syf sobą reprezentuje, jak niska jest tego wartość artystyczna - dobrze wylansowane, wypromowane na wszelkie możliwe sposoby nastoletnie gwiazdy błyskawicznie zyskują ogólnoświatową popularność. Coś, co od początku do końca jest wytworem medialnej machiny, nad czyim wizerunkiem pracuje sztab dobrze opłacanych i znających się na swojej robocie ludzi ma tylko jeden cel - trafić w gust jak najszerszej liczby ludzi. Coś takiego nie może być dobre ani wartościowe. Coś takiego istnieje, bo jakoś trzeba kreować kulturę masową. Przykładem tego jest Hannah Montana - tylko tu pytanie, czy Wam chodzi o serial, postać czy Miley Cyrus samą w sobie.

Serial jest straszny, osoba, która pisze scenariusz powinna zdecydowanie zmienić zawód ale może gdybym miała teraz 13 lat, patrzyłabym na to inaczej. Hannah Montana - cóż, ucieleśnia wszystko to, czym każda nastolatka w jej wieku chciałaby być: za dnia zwykła, niepozorna dziewczynka, wieczorami gwiazda sceny, za której punkcie szaleją wszyscy, która ma garderobę pełną olśniewających rzeczy, która jest po prostu wspaniała. I to jest największy chwyt marketingowy, na jaki twórcy serialu mogli się zdobyć. Co więcej, moim zdaniem tu należy szukać przyczyn tego całego szaleństwa związanego z gadżetami.
Miley Cyrus nie jest ani ładniejsza ani brzydsza od innych dziewczyn w jej wieku. Nie jest ani bardziej ani mniej utalentowana niż inne śpiewające dziewczyny w jej wieku. Po prostu znalazła się we właściwym miejscu we właściwym czasie (lub niewłaściwym, popularność to błogosławieństwo i przekleństwo jednocześnie).

Czy ją lubię? Nie wiem, nie znam. Czy jej słucham? Owszem, znam kilka piosenek, co więcej jedną uważam za całkiem fajną. Czy mogę dodać coś jeszcze? Może tylko to, że jest komercyjnym wytworem, który jeszcze jakiś czas temu zjechałabym od stóp do głów ale to i tak nic by nie zmieniło.

Tak, to on załatwił jej rolę. Podobno musiał się nieźle nagimnastykować, bo wytwórnia jej nie chciała do tej roli, bo była za młoda.

Lazares napisał:

...Czyli rodzice niszczą jej dzieciństwo. Tzn. zniszczyli.

Tak.
Rodzice niejednokrotnie potrafią się "przysłużyć".

Poodbnie jak współczuję tym 6-letnim "miss piękności" ///

Siulba napisał:

każde wybory miss to dla mnie pomyłka o.O

Targowisko próżności (taak, kocham to określenie ), które nic nie wnosi i nic nikomu nie daje.