Serial zajebisty w chuj!
Mi się tam aktor grający Sherlocka podoba. Nie znam gościa z innych produkcji, to może dlatego mi pasuje. I ma kapitalne usta.
Serial skonstruowany świetnie, chociaż jak na początku zobaczyłam te współczesne realia, to zdębiałam Ale muszę przyznać twórcom - idealnie przenieśli koncepcje zbrodni/pomysłów z książek (btw polecam przeczytać, Conan Doyle jest mistrzem gatunku!) na obecne czasy.
Nie wiem jak Wy, ja czekam n a kolejny odcinek.

Moriarty jest pokurwiony ale bez takiej postaci serial straciłby dużo. Jestem pewna.
Nie ogarnęłam, jak się ma w końcu ta reżyserka Doctora Who i Sherlocka przez ww. osoby, ale to nie ma znaczenia - ktokolwiek pisze scenariusze, niech będzie błogosławiony na wieki. Bo robi to w chuj dobrze.

Dopiero teraz pobrałam napisy a mam za mało czasu, żeby obejrzeć cały odc., zostawiam na późniejszy wieczór

Obejrzałam właśnie.
I powiem Ci tak - jako fanka i znawca książek nie jestem zaskoczona aż tak bardzo jak Ty (albo tak mi się przynajmniej wydaje). Ciekawi mnie tylko wyjaśnienie bo w książce okoliczności były trochę inne a i tak musieli w chuj ponaciągać a tu.. kosmos jakiś ale odcinek sam w sobie -  m i s t r z o s t wo.

obydwa sezony czekają na dysku i wasz wątek mnie zachęcił i obejrzę sobie a co

Siulba napisał:

To nie tyle zaskoczenie, bo znam książki, co po prostu sam geniusz serialu i sposób prowadzenia akcji. I gry Moffata na ludzkiej psychice, bo facet jeszcze się droczy z fanami, że pominęli coś BARDZO ważnego, bo sobie siedzi i śledzi, co ludzie piszą i jak sobie wyjaśniają xD Mindfuck emocjonalny, bo cała ta scena z dachem, Moriarty (love), Sherlock, Watson! Boże, mam złamane serce jak o nim myślę. Dzięki niebiosom, że jest ten serial, bo jest w stanie mnie pochłonąć na tyle, że zapominam chociaż na chwilę o innych rzeczach

O nie, dlatego nie biorę udziału w żadnych dyskusjach w internecie ani nie śledzę, co piszą twórcy. Robiłam tak w przypadku Lost i jednym słowem - jeden wielki wkurw i nerwica w oczekiwaniu na kolejne odcinki. Just no.

Generalnie jestem fanką serialowego Moriarty'ego: nie tylko geniuszu jako takiego ale głównie tego, że facet jest poważnie uszkodzony emocjonalnie. Poza tym sposób w jaki się wypowiada albo reaguje na słowa czy gesty Sherlocka - kapitalne. Albo jak sobie podśpiewuje w czasie rozmowy. Albo jak w ostatnim odcinku z taką pogardą (?), zrezygnowaniem (?) mówił: "niee", "niee" i tak kilka razy *__* W książce tak postać była zdecydowanie zmarginalizowana, w zasadzie to było widmo postaci, które częściej pojawiało się w rozmowach niż samej akcji. A tu..

Nie mów mi nic o scenie z dachem. Szczerze mówiąc myślałam, że to będzie ostatnia scena w sezonie i twórcy zostawią fanów w totalnej niepewności dotyczącej dalszych losów serialu. Ale ostatecznie cieszę się, że skończyło się tak, jak się skończyło!

Nie miałam złamanego serca przy tych scenach ale jedno wypowiedziane przez Watsona zdanie (w ostatniej scenie z jego udziałem) zmusiło mnie do zastanowienia, jak sama czułabym się w takiej sytuacji... Boże uchowaj. Serio.

Videlchan napisał:

obejrzyj obejrzyj dosia
ja wciąż stoję za 1 sezonem... Zrobię słodkie oczka do Killer imoze podzieli sie ze mną 2 serią http://msn.mess.be/data/media/186/puss_in_boots.jpg
bo przez was to mnie skręca z ciekawości co tam się będzie działo

A co ja będę z tego miała?

Videlchan napisał:

Killer_Queen napisał:

A co ja będę z tego miała?

satysfakcję z dzielenia się z bliźnimi

Videlchan napisał:

Skarby a powiedzcie mi czy drugim sezonie wszystko sie będzie kręcić wokół Moriartego??

Niezupełnie ale jest go więcej niż w pierwszym.