mi się bardzo podoba, chociaż po up in the air nie byłam przekonana. coś innego, ale o to zawsze chodziło marsom, Jared zawsze powtarzał, że nie robią dwa razy tego samego. Może to jest bardziej komercyjne i tak dalej, ale mi płyta w żaden sposób nie przypomina tego co grają teraz w radiu. Nie zawiodłam się ani trochę.
Szczególnie ujęło mnie End of all days, Pyres of Varanasi i City of Angels.

W sumie to otworzyłam wcześniej już wątek recenzyjny w zakładce albumowej ale skoro już tutaj piszecie to skasuje tamten

Ja sie dość obawialam tego albumu ale naprawdę jestem pod mega wrażeniem. Tak jak myślałam że End Of All Days skradnie moje serce tak się nie pomyliłam i jest to mój #1 na liście z tej płyty. Do Or Die jest niepowtarzalne i chyba każdemu przypadło do gustu. Pyres Of Varanasi i Depuis Le Debut przyprawiają mnie o ciary. Jednak najlepiej mi się będzie chyba fikać do Conquistador i The Race. Podsumowując - znów nagrali płytę na której nie ma ŻADNEGO kawałka którego bym nie lubiła

Ja na początku szczerze mówiąc nie byłam zachwycona tą płytą, a teraz słucham jej cały czas na okrągło nie umie wybrac swojej ulubionej piosenki, bo wszystkie są takie wspaniałe ale jakbym musiała wybrać to jak dla mnie Conquistador i Northern Lights wymiatają, nie mówiąc o End Of All Days, które jest po prostu mistrzostwem świata. No i oczywiście Up In The Air i Do Or Die
Ale tak naj naj naj to uwielbiam End Of All Days i Conquistador

Ostatnio edytowany przez SleepwalkerMary (2013-06-14 18:56:09)

Wreszcie zebrałem się żeby napisać pare słów o LLFD

Pierwsze odsłuchanie UITA doprowadziło mnie do rozpaczy . Ale Echelon wierzy, reanimowałem się wcześniejszymi krążkami oraz perspektywą koncertu na Bemowie. Odrzucając natrętną myśl, że 30STM będa puszczać na dyskotekach postanowiłem wytrwać do 21 maja. 21 maja z drżącym sercem wrzuciłem LLFD do odtwarzacza i już Birth oraz Conquistador przekonały mnie że warto było czekać. Nie znaczy to, że nie musiałem się osłuchać z płytą, ale tak samo było w przypadku poprzednich krążków.

Dla mnie też LLFD jest jednocześnie inna i podobna do poprzednich. Bardzo osobista, pełna emocji i chwilami autobiograficzna (CoA, TR i BL, pozytywka z Czajkowskim na końcu DLD to podobno wspomnienie Jareda z dzieciństwa). Zaskoczyło mnie brzmienie, dopracowane, różnorodne i specyficzne. Co do elektroniki, to chyba niektóre syntezatory pochodzą z lat 80 i 90? No i te niesamowite teksty!

Moje ulubione to: 1, 2, 6 i 11. B jest świetnym wprowadzeniem w nastrój płyty, gitary w C zwalają z nóg (ulubiony kawałek mojego 8 letniego synka), EOAD kompletnie mnie rozwala, a NL wyrywa serce z piersi. No i przekonałem się szybko do UITA

Nie wyobrażam sobie dnia bez LLFD jedyne co mnie wkurza to że trudno mi na razie wrócić do S/T, ABL i TIW ...

Jaka ja byłam zła za ta elektronikę nawet sobie nie wyobrażacie. Podchodziłam o tej płyty z wielkim kijem i nieśmiało, z obawą, że mnie zaatakuje tyrpałam, sprawdzając, czy aby na pewno nie zrobi i krzywdy.
W końcu się odważyłam i zaczęłam jej słuchać. Złość zaczęła ustępować niedowierzaniu, a zaciśnięte w pięści palce dłoni rozluźniły się i nim się obejrzałam mimowolnie zaczęły wystukiwać rytm o blat biurka.

Twierdzę, żę album dopięt nie dorasta This is War, ale This is War to były całkiem inne emocje, całkiem inne przeżycia zostały zawarte w tamtych piosenkach. Ten album jest lekki. Tak, to chyba dobre określenie.

Skończę ma przemową tym oto gifem: