Albo Elena zostanie zamieniona w wampira i zmieni imię... ^^
Ciekawie się robi

W takim razie retrospekcja. Jedna już była i nie powiem, że Damon i Stefan wyglądali w niej kapitalnie! ^^
W ogóle to jeszcze słyszałam, że ma się pojawić pewna postać w retrospekcjach, ale nie wiem, czy mam tu spojlerować czy wolisz niespodzianki?

Ok, jak zmienisz zdanie to daj znać. Ale ja tylko to jedno wiem, bo sama też wolę być chyba zaskoczona potem

bez wchodzenia w linka wiem no bo to JEST najgorętszy wampir <3 *___*

Jaredoholiczka napisał:

Ja to mogę oglądać w nieskończoność ^^ Poza genialną wg mnie fabułą jest tam na kogo popatrzeć

W bieganiu też jestem do bani, mimo to moją lekkoatletykę na WFie zaliczyłam całkiem ładnie. Ale w przypadku zagrożenia życia człowiek jest zdolny do nadludzkiego wysiłku. Podobno.

Nieee, my po prostu zachęcamy do obejrzenia To róznica. Ale do tematu "Pamiętniki Wampirów" warto byłoby przejść

Wiem, że jestem zua. Już dawno stoję po dejmonicznej stronie i całkiem mi się tu podoba więc myślę, że Ty też się odnajdziesz
Zgadzam się z tym, że Damon idealizował Katherine pod wieloma względami ale oglądając ostatnią retrospekcję zauważyłam, że na początku, gdy widział jak polowała na człowieka albo zmieniała się na twarzy stając się wampirem, zwyczajnie się tego bał. Ona miała na niego niesamowicie duży wpływ no i nie zapominajmy że w jakimś stopniu na pewno manipulowała braćmi, używając perswazji umysłu (chociaż w jednym z odcinków Damon powiedział, że Katherine do niczego go nie zmuszała - nie do końca wierzę, że tak było). Damon pokochał ją mimo tego, kim była (a może TEŻ dlatego kim była) i stracił ją a gdy się kogoś traci, szybko się o tym nie zapomina. On na pewno obwinił Stefana ale tu ciężko się z Damonem nie zgodzić - Stefan wzbudził podejrzenia ich ojca i pośrednio doprowadził do zdemaskowania Katherine, mimo iż wcześniej obiecał Damonowi, że jej nie wyda. Dla Damona świat jest albo czarny albo biały i dlatego to, co zrobił Stefan, zostało przez niego odebrane jednoznacznie.
Ja dotąd uważam, że Damon czuje coś do Eleny ale to uczucie bardzo trudno zdefiniować. Jej fizyczne podobieństwo do Katherine na pewno stanowi główna przyczynę ale obaj bracia zgadzają się co do tego, że pod względem charakteru nie ma co dziewczyn porównywać. I zgadzam się, że to co zrobił dla Jeremy'ego było wspaniałe - przebłysk dobrej woli w umyśle dobrej woli pozbawionym. Piękna scena, ciekawa odmiana.
Ja Lexi też lubiłam, ale przyznaj, plan był GENIALNY. Mimo wszystko
Pewnie fani książki uważają, że film jest do bani ale cóż, wszystko zalezy od perspektywy.

Jest, a jak Zauważyłaś, że Stefan ma bardzo ładne oczy?

Bieganie to koszmarny koszmar z koszmarów Całe szczęście teraz jest śnieg i nie wypuszczają umęczonych dzieci na bieganie dookoła boiska, ale boję się przełomu wiosny i lata, oj taak…

Wiesz, człowiek po przeczytaniu tych postów może w końcu poznać całą fabułę i nici z frajdy

Nieee! Boże, Stefan, odklej się od tej Eleny i mnie ratuj, oni chcą użyc przemocy i słodkich oczu do pozyskania kolejnego wyznawcy! xDD
Bał się – chyba jedna z niewielu jego zdrowych reakcji na widok wampira Niewątpliwie groza Katherine też go pociągała, a pewnie ten facet lubi wyzwania i warte zachodu kobiety. Ciekawe, co by było, gdyby po uwolnieniu Katherine, ta zwyczajnie poszłaby w ramiona innego mężczyzny? Wiemy przecież, że taka zupełnie stała w uczuciach to ona nie była, a bracia nie byli jedyni. Ciekawe, jak zareagowałby na to Damon, który poświęcił dla niej całe życie i postawił do góry nogami cały świat? A ona najzwyczajniej w świecie zbyłaby go machnięciem ręki i krótkim uśmieszkiem. Nie życzę mu czegoś takiego, ale sądzę, że taka osoba, jak ona, byłaby zdolna to zrobić.
A Stefan? Owszem, wziął haniebny udział w odkryciu nadnaturalnej tożsamości Katherine, jednak było wiadome, że nie zrobił tego celowo – sam był zszokowany i sądzę, że w końcu nie wydał Annabel i Emily. Ale racja, dla zaślepionego dziką furią Damona takie zawiłości nie miały znaczenia – dla niego liczyły się fakty. A faktem było, że może już nigdy więcej nie ujrzeć ukochanej. Ale kurde, sto lat przemyśleń (niby co innego mógł robić?) i naprawdę nie doszedł do jakichś refleksji? Przez cały wiek obwiniał Stefana – dlaczego, z przyzwyczajenia? Bo tak było wygodnie, móc się po prostu na kimś mścić? Z drugiej strony jednak, wspominam to, co napisałaś wcześniej – że mimo wszystko muszą być razem, coś ich do siebie ciągnie. Może właśnie ta chorobliwa potrzeba towarzystwa nawet u tak zamkniętej osoby, jaką stał się Damon, przewyższa inne i każe mu podążać za bratem, byle tylko nie stracić tej cząstki wspomnień, dobrych wspomnień, które on reprezentuje?
Wiesz, z jednej strony byłoby ciekawie, gdyby dwóch walczyło o jedną, gdyby obaj musieli naprawdę się wykazać – ale przecież wiadomo, kogo wybierze Elena. Dalsze próby Damona w celu pozyskania jej uczucia mogłyby nie przynieść żadnych efektów, a on znów byłby skazany na bolesne życie z dala od ukochanej, a może nawet skazany na patrzenie się na szczęście tych obojga z bardzo bliska – i świadomość porażki, może wciąż niewygasłego uczucia, z którym walczyłby, lecz wciąż by rozkwitało w nim na nowo z każdym gestem Eleny, każdym skierowanym do niego przechylnym słowem. Marne życie ma ten Damon.
A ja wciąż pytam – jaki u licha był ten plan? Jedyne, co mi przychodzi na myśl to to, że starszy brat wkradł się w łaski pani szeryf – a mógłby zrobić to samymi maślanymi oczyma. Oczywiście, pociągnęło to za sobą całą tę akcję w Wirginii i jako taki dług wdzięczności wobec Eleny. Plan scenarzystów może i poskutkował ciekawą akcją, ale Damon raczej nie zdawał sobie w pełni sprawy, jakie konsekwencje jego czyn pociągnie za sobą w przyszłości.
Wiesz co, do tej pory nie spotkałam się z negatywną opinią na temat tego serialu kogoś, kto wcześniej zapoznał się z książką Może po prostu nie patrzyłam wystarczająco dokładnie, ale szczerze, nie szukałam z premedytacją negatywnych komentarzy ^^ Chociaż zwykle właśnie tak jest, że czytelnicy mają o coś pretensje do filmowców – a to, że nie uwzględnili jakiegoś fragmentu, coś zmienili – w tej kwestii chyba nigdy nie dojdzie między nimi do całkowitej zgody Bo jak przybliżyć się do oddania całej magii książki na filmie, jak nie dodając szczypty własnej?

*Po najnowszym odcinku. Jeszcze nie mogę się otrząsnąć.*

*wewnątrz oczywiście spoilery nowego odcinka*

Uwierzysz, że do tej pory dobijam się samą myślą o tym? o__O
Bo niby Damon to taka postać igrająca z uczuciami odbiorcy, ale okazuje się, że naprawdę można się do niej przywiązać.
Spróbuję ująć myśli w słowa.
Teraz pozostaje już tylko zastanawiać się, co dalej pocznie starszy z braci. Wyruszy na poszukiwanie swojej miłości? (a gdzież ona może się teraz znajdować?) Zostanie na miejscu, usiłując pogodzić się ze wszystkim i ze wszystkimi, byle tylko nie zostać samemu? (już widzę jego szczere, otwarte i ciepłe uczucia dla wszystkich, na pewno będzie w stanie je teraz z siebie wykrzesać) Czy na poważnie zainteresuje się Eleną? Sądzę, że to już silniejsze od niego – ta babka ma na niego niesamowity wpływ. Ale co z kwestią Katherine? Ona po prostu zniknie z jego życia, ot tak, jakby nigdy jej tam nie było? Jakby nic się nie stało? Mam poważne wątpliwości, czy Damon byłby w stanie jej to wybaczyć. Kochał ją ponad wszelką miarę i wszelkie konsekwencje, ale już udowodnił, jak bardzo zależy mu na szczerości i oddaniu. Czy potrzebny mu będzie jeszcze większy kopniak, by zrozumiał swój błąd w ulokowaniu uczuć? Jeśli trzeźwo patrzył na to uczucie, istnieje szansa, że coś do niego dotarło. Jeśli pochłonie go żałosne pragnienie jakiegokolwiek kontaktu z dawną ukochaną, skoro jest to już teoretycznie możliwe, może sparzyć się na amen, bo w końcu zrozumie, a jak pisałaś, ktoś o jego temperamencie mógłby tego po prostu nie znieść.
Do tej pory pławiący się w życiu wiecznym, teraz praktycznie stracił cel sprzed oczu. Zmierzał gdzieś, walczył o coś, a okazuje się, że to coś nie było tego poświęcenia godne. To jak siarczysty policzek w twarz – i w serce. Oczywiście, to wcale niekoniecznie musi rozwiązać wszelkie zatargi między braćmi. Damonowi nie tak łatwo przyjdzie przyznać się do błędu, a Stefan zapewne posądzi dzikie ambicje brata za przyczynę uwolnienia potworów. No i wygląda na to, że obaj będą w końcu zabiegać o uczucia Eleny, bo a) bardzo prawdopodobne jest, że Damon zwróci się właśnie do tej jednej osoby, która go nie przekreśliła, b) Stefan będzie zazdrosny o każdy kontakt ukochanej z Damonem, bo pewnie w końcu włączy mu się lampka ostrzegawcza w mózgu, c) obaj będą opętani pragnieniem chronienia Eleny za wszelką cenę i, jak to bywa, mogą się albo czasowo sprzymierzyć, albo rywalizować, kto „ochroni ją skuteczniej”.
Patrząc na zachowanie El, z jednej strony jest słuszne, bo kto inny, jak nie ona potrafiłaby go w takiej chwili przekonać i pocieszyć, ale z drugiej strony obiecuje chyba zbyt wiele. Elena wygląda jak Katherine, jest autentycznie dobra i oddana, chce być przy Damonie. Natomiast on w tak trudnej chwili może się totalnie pogubić, czepiając się jakiegokolwiek wyjścia, nawet pocieszając się „przyszłą bratową”. Oczywiście, gdyby nie postawa Eleny, Damon co prawda wyszedłby z podziemi razem z innymi, ale trawiłaby go nienawiść do absolutnie wszystkich, w tym głównej pary. Teraz przynajmniej ma świadomość, że nie jest sam, że naprawdę ma kogoś, na kogo może liczyć, kto nawet naraziłby dla niego życie. A sądzę, że to nie jest mu obojętne.

Chodziło mi o plan związany z zabiciem Lexi. Co uzyskał w ten sposób, oprócz aprobaty policji?
Vicki chyba nie była planem – po prostu, tak wyszło – Damon nawet nie wiedział na początku, czy po spotkaniu z nim udało jej się przeżyć, a skoro już, to czemu by się nie zabawić. Nie spytał się Vicki, czy chce zmienić życie, NIC jej nie powiedział, nie ostrzegł, po prostu osądził ją wedle własnego gustu, osądził nieodwracalnie. Nie panował nad tym, posiadanie nowego wampirzątka było jego wyłączną zachcianką – bo skąd niby wiedział, że od tej chwili życie Vicki ulegnie magicznej poprawie? Że zapomni o problemach, dawnych uczuciach? A plan uwolnienia Katherine z pewnością należał do dopracowanych, tu rzeczywiście trzeba mu pogratulować wytrwałości, ale z pewnością nie sposobu, w który chciał do tego dojść.

Cóż, obojętnie czyje, na oczy zawsze patrzę najpierw ^^ W obu przypadkach pod tym względem… ‘jest na co popatrzeć’

Ostatnio edytowany przez Cay (2010-02-17 20:26:23)