Nie ma chyba bardziej skomplikowanego związku niż relacje między matką a dorastającą córką. Współzawodnictwo, przywiązanie, oczekiwania, bunt i, ponad wszystko - szalona, zaborcza miłość. Janet Fitch doskonale opisała te złożone relacje w swej debiutanckiej książce Biały oleander. Powieść jest podróżą, w którą zabiera nas Astrid, dziecko charyzmatycznej poetki. Są nierozłączne... aż do momentu, gdy Ingrid w napadzie zazdrości zabija swego kochanka. Czytelnik, wraz z dwunastoletnią bohaterką, odwiedza aż pięć domów, stanowiących swoistą amerykańską panoramę społeczeństwa, którego uczestnikami są najróżniejsi zastępczy rodzice. Autorka, mieszkanka Los Angeles, silnie osadziła swą powieść w tej właśnie metropolii, zarówno w betonowych, kulturowo jałowych ulicach Hollywood, jak i wiejskich przedmieściach Chino. Wraz z upływem czasu Astrid dorasta, stając się dojrzałą bohaterką świadomie już poszukującą miłości, własnej tożsamości oraz swego miejsca w świecie.


Przyznam, że najpierw obejrzałam film a potem przeczytałam książkę, ale zarówno film jak i książka jest bardzo dobry i warty obejrzenia, przeczytania. Jest to jedna z moich ulubionych książek. Według mnie jest fajnie napisana, dobrze się ją czyta, i chyba jest o wiele lepsza niż film, ale przeważnie jest tak, że książka jest lepsza niż film. Temat jakiego sięga jest ciekawy i wydaje mi się, że każdy z nas może coś w niej znaleźć dla siebie. Jestem ciekawa co wy myślicie o tej książce, ewentualnie filmie? Czytałyście? Jeśli nie, to polecam