no więc pierwszy raz marsów usłyszałam w  "must be the music" ale nie zrobiło to na mnie jakiegoś szczególnego wrażenia...teraz sobie myślę jak mogło mi się nie podobać "this is war"   2 raz kiedy ich usłyszałam i zobaczyłam było jakieś 3 miesiące temu kiedy jechałam na wycieczkę poprosiłam siostrę aby mi pokazała jakieś fajne piosenki rockowe bo wtedy słuchałam może 3 zespoły rockowe bardzo mi się podobał rock ale nie mogłam znaleźć tego swojego.... słuchałam też innych gatunków muzyki ale chciałam bardziej posmakować rocka bo wydaje mi się on najbardziej do mnie pasować;> no więc puściła mi wiele piosenek, kiedy pokazała mi "Closer to the edge" byłam w szoku że naprawdę tak się dzieje  u nich na koncertach chyba 3 razy się upewniałam, nie mogłam uwierzyć ze on ma taki  niesamowity...chyba raczej bardziej pasuje NIEZIEMSKI  (chociaż nie jestem pewna bo tego nie da się opisać) kontakt z publicznością kiedy zobaczyłam twarze tych wszystkich ludzi takich szczęśliwych i tyle ich było o.O normalnie ciary mi przeszły ...za każdym razem kiedy go oglądam mam ciary
pewnie dlatego mam taki sentyment do tego klipu i piosenki.. ale nie mam swojej ulubionej piosenki nie potrafie wybrac poniewaz te co słucham kocham tak samo
no to teraz możne co do nich czuje .. kiedy zaczęłam słuchać i coraz więcej i więcej ich piosenek , zapragnęłam się coraz więcej o nich dowiadywać i tak zaczęła sie rodzic moja miłość do nich jakiej nigdy dotąd nie czułam do żadnego zespołu czy piosenkarza. najbardziej chyba fascynują mnie te ich wszystkie tajemnice i ta nasza cała marsowa rodzina wszyscy się tu tak szanują i chcą pomagać bezinteresownie .Nigdy wcześniej czegoś takiego nie widziałam . Ten zespól jest wyjątkowy i coś czuje ze chyba nigdy nie wyposzczę go ze swojego serca . dzięki nim inaczej postrzegam muzykę  i z całych sił staram się spełniać swoje marzenia żeby dążyć na swój własny wyznaczony szczyt  Jared stał się moim autorytetem ponieważ dzięki jego tekstom  i tym co mówi w wywiadach mam ochotę brnąć do przodu , pomagać innym i cieszyć się życiem ... ostatnio moim marzeniem było pójść na ich koncert . i cos czuje ze to marzenie sie spełni poniewaz jestem gotowa zrobic wszystko co w mojej mocy aby to marzenie sie spełnieło i teraz mi to ułatwili jeszcze przyjezdzajac tu ;>

dobra dobra juz kończę;P
a sie rozpisałam ;D tego co czuje i tak nie da się do końca opisać ;D

Ostatnio edytowany przez AtramentowaMarsowa (2011-07-27 11:09:13)

Teraz chyba moja kolej:
Sześć miesięcy temu, Closer To The Edge oraz to co poczułam jest nie do opisania. Spróbuje w pewien sposób to streścić.
.sześć miesięcy temu napotkałam (całkiem przypadkiem) na YouTube na piosenke CTTE i jak zwykle ciekawa świata zrobiłam charakterystyczne "KLIK". Słuchałam, słuchałam, słuchałam aż piosenka dobiegła końca. Więc przesłuchałam jeszcze raz, bo wcześniej nie zwróciłam szczególnej uwagi na tekst ale że utwór wydał mi się fajny to postanowiłam Go przeanalizować (niektórzy mówią że jestem typem filozofa i mam swój własny inny niż inne pogląd na świat (to ostatnie to prawda)). Nie udało mi się przetłumaczyć całego tekstu,więć postanowiłam wejść na strone www.tekstowo.pl i tam zlazłam tłumaczenie. Spodobał mi się przekaz a w teledysku energia każdego z członków, w szczególności Pana Szefunia Jared'a Leto. Zrobiłam pare razu "KLIK" i poklikałam trochę w klawiaturę i obejrzałam jeszcze pare teledysków i naprawde mnie zaintrygowały. Poczytałam trochę o 30 Seconds To Mars.
I trafiłam na was z czego bardzo się ciesze. Poznałam pare osób miedzy innymi Killer_Queen, która wydaję się bardzo chętna do pomocy
Teraz gdy słucham piosenek 30STM czuję coś zupełnie innego... Wkraczam w zupełnie inny świat a moja faza "myślowa" totalnie się wyłącza. Zawsze staram się wschłuchać w każdy wers, każde brzmienie instrumentu. Czuję się wolna, że nie ma dla mnie żadnych zakazów pod żadną postacią. Czasem mam taką faze że chciałabym zabrać całą siebie, muzyke którą uwielbiam (30stm, mcr) i uciec, usiąść pod jakimś drzewem i słuchać... Być naprawde wolną...Potem biec,biec,biec 'aż dotrzeć na jeden z Marsowych-koncertów' - żart.
Piosenki które najchętniej słucham to chyba: Capricorn, CTTE, FY, TK...Attack...

Dziękuję za uwagę, jeszcze z chęcią bym się rozpisała

Zaczełam słuchać Marsów rok temu i teraz nie wyobrazam sobie siebie i  swojego życia bez ich muzyki. Pierwszą utworem który usłyszałam była piosenka Closer to the edge i tak jak większość z was, trafiłam na nią przypadkiem(więcej takich zajebistych przypadków) i zawsze gdy jej słucham jestem tak niesamowicie ''naładowana'' pozytywną energią . Uwielbiam ich podejście do fanów i teledyski Ciesze się, że należe do naszej rodziny
Chciałabym, żeby młodsze pokolenia też poznały tą trójke super, super, super muzyków

Ostatnio edytowany przez JustynaT17 (2011-08-16 20:43:29)

Pozwolę sobie dopisać Po pierwsze miło mi poczytać sobie opinie bliskim moim. Ostatnia trochę jakby za ostra, bo.. kto teraz nie robi czegoś dla kasy (zwłaszcza akcja z albumem dla Haiti to moim zdaniem czysta komercha... ) Ale, ale...

Moja przygoda z Marsami zaczęła się w liceum (czyli jakieś 4-5 lat temu) dzięki... formatowi komputera. Nie miałam możliwości zachowania utworów z komputera, trochę hip-hopowych i popowych utworów odeszło. Jakoś ciągnęło mnie do rocka, więc kiedy zorientowałam się jakich fajnych rzeczy słucha moja koleżanka z biolchemowej klasy, poprosiłam o nagranie płytki z dowolnymi utworami rockowymi. Znalazło się na niej kilka utworów Marsów. Potem parę razy ABL, na którymś z kanałów muzycznych, ale spodobał mi się mniej niż LP czy Korn. Potem nastał czas MCR, a Marsi ciągle byli gdzieś  w tle, chociaż w międzyczasie uzupełniałam te parę utworów o resztę albumu.
Nadeszły studia i inne eksperymenty muzyczne. Słuchałam głównie Comy, potem Anny Marii Jopek... Gdzieś przemknęłą mi nowinka o nowej płycie Marsów, o tym, że mają wkrótce wydać nowy album. Pamiętałam jednak akcje z procesami i durnymi umowami, więc nie ekscytowałam się specjalnie. Po prawdzie, obawiałam się jeszcze o jedno... że wpadnę w trans, tak jak po MCR i Comie.
Niestety, ten dzień w końcu musiał nadejść. Nawet nie pamiętam, który to był utwór. Chyba Hurricane albo NotH. Było dawno po premierze TiW, kiedy kumpela ze studiów wrzuciła na fb link... Płytę pochłonęłam, i chłonęłam, i chłonęłam...  Klipami zajęłam się dużo później. Zaraziłam dwie inne koleżanki. Już we cztery świrowałyśmy przed premierą Hurricane... Umierałyśmy, kiedy w Warszawie mieli koncert, o którym dowiedziałyśmy się za późno. Jest to jedyny zespół, w wypadku którego moge przesłuchiwać od A do Z płyty. Zakochałam się we wszystkich trzech panach. Shannona doceniłam zwłaszcza przez S&D. Tomo uwielbiam za to jak mówi "Torwar" (z resztą czytałam, że nie ja jedna ) Jareda... nienawidzę za jego "soon" Uwielbiam ich za kreatywność, kontakt z fanami i ludźmi, i siły jakimi wciąż dysponują (boję się tego odpoczynku wieloletniego, którym straszą). Ich muzykę uwielbiam za to cudne pobudzenie do życia i przede wszystkim pobudzenie mojej głodnej i sfiksowanej wyobraźni
Ach, i to cudne dwupłytowe wydanie TiW, niech ich szlag!

Potem ochłonęłam, a tu nagle koncert... Nie chcę zapeszać, na razie czekam na kuriera. Znaczy bilety. Znaczy na kuriera z biletami... Chcę go już, natychmiast!!   Ja i moje przyjaciółki ze studiów ^^ Jedna, przez którą powróciłam do Marsów na stałe i druga - którą zwerbowałam. Trzecia... O trzeciej juz wspominałam, heh.

moja rzygoda z lotem na mars zaczela sie nawet niepamietam od kiedy ;p troche dawno to bylo ale na pewno od the kill teledysku nawet nie idzialam, pamietam ze siedzielam w kuchni a z tv docierala do mnie fantastyczna muzyka i ten glos..wtedy pierwszy raz w zyciu przeszly mnie ciarki po calym ciele, ciekawosc dala gore i zerknelam na tv, niestety za pozno bo nie zobaczylam ani nazwy zespolu ani tytulu piosenki, jedyne co zobaczylam to oczy jareda, matko myslalam ze umre:) ten wzrok mnie otumanil, od tamtaj pory zaczelam dociekac co to za band i tak sie zacezlo ihc muzyka jest dla mniee wazna, towarzyszyli mi w trudnym okresie w zyciu, wiele przezylam a oni byli moim relanium dostepnym bez recepty

Cay napisał:

asiam657 napisał:

Nie wiem czy mogę o tym tutaj napisać, choć w sumie moja myśl :> wiąże się z Waszymi wcześniejszymi wypowiedziami.
Bo tak sobie kurczę pomyślałam, 300 koncertów, w ostatnim czasie nic tylko grają. Ciekawa jestem jak bardzo mają już tego dość, bo przecież graja ciągle to samo, nic nowego, każdy koncert to samo. Mam wrażenie, że dla nich po takim maratonie następny koncert to taka trochę hm, może zbyt kolokwialnie ale, "męczarnia"?
My się tak jaramy, dla nich tylko po prostu odśpiewanie tego co zawsze. Robota do zrobienia. Tylko ja mam takie wrażenie? Jestem bardzo ciekawa zdania innych na ten temat.

Jeśli w złym miejscu piszę, proszę o odesłanie .

Też sądzę, że to musi być okropnie męczące. Ale myślę, że istnieje znacząca różnica między wykonywaniem pracy, której się jawnie nie cierpi, a takiej, którą się uwielbia. Jeśli nie lubiliby koncertowania, szybciej skończyliby tę trasę i, hm, zamknęliby się w domu pod pretekstem pracy nad nowym albumem czy tam regeneracji sił. A oni wciąż działają. Są padnięci, jestem tego niemal pewna, ale wciąż dają radę. Chociaż każda publika jest wymagająca i "jedyna", oni wciąż są w stanie witać fanów z każdego kraju z uśmiechem, zachęcać ich do skakania/śpiewania, sami też rzucają się po scenie. Czasem nie da się ukryć zmęczenia, ale chyba jeszcze nie było takiej sytuacji "sorry, dzisiaj nam się nie chce". Jasne, oni z tego żyją, zarabiają na tym, mają mało alternatywnych opcji. Ale patrząc na nich mam wrażenie, że taki styl życia im pasuje.
Co do monotonnych koncertów - również postuluję za urozmaiceniem setlisty, np o kawałki z pierwszej płytki

Tak, tak, tak! Kawałki z pierwszej płyty! Choć wydaje mi się, że tamte utwory są trudniejsze do wykonania dla Jareda, te są "lżejsze".

Ciekawa jestem czy mieli jakiegoś rodzaju wahania czy pozostać przy tym ostrzejszym (nie ma co ukrywać) klimacie, czy jednak poddać się komercji. Wydaje mi się, że ta muzyka z ostatniej płyty nie jest do końca taka jakby chcieli, tylko taka żeby trafiła do tzw. "masy".A szkoda.
I kurczę za każdym razem jak oglądam jakieś filmiki z wrzeszczącymi dziewczynami mam wrażenie, że myślą sobie (najbardziej J.) ku*wa znowu, że tego mają najbardziej dość.. :x

Ostatnio edytowany przez asiam657 (2011-10-23 21:23:30)

W tym miejscu powinnam wylać swoje żale, że nie kontynuują starego stylu, po czym pocieszyć samą siebie, że na TIW też jest parę dobrych kawałków ^^ Z kolei myślę, że TIW jest taka, jaką chcieli zrobić, a przynajmniej bardzo zbliżona. W tej chwili odcinam się od tego, co mówili w wywiadach i trochę dywaguję: pewnie chcieli poeksperymentować, spróbować, czy to im wyjdzie i czy się spodoba ludziom. W sumie nie zrezygnowali całkowicie z rocka, ale tak gwałtowną zmianą stylu podpadli wielu osobom i myślę, że zdawali sobie z tego sprawę przy tworzeniu płyty - że nie wszyscy ją pokochają. Ale zjednali sobie wielu nowych fanów, a przecież nie dzielimy się na fanów "fajniejszych" i "mniej fajnych", każdy fan jest ważny i jeśli komuś się nie spodoba, to trudno - po prostu, bo pewnie ktoś inny to polubi.
A propos wrzeszczących dziewczyn - pełna zgoda. Koszmar zarówno dla ludzi wokół (te piski o zadziwiającej wysokości, nieraz połączone z dosyć brutalnym zachowaniem podczas walki o miejscówkę), jak i pewnie niezbyt fajna myśl dla zespołu "o, przyszła popatrzeć na ładne buźki, szkoda, mogłaby posłuchać płyt". No ale. Na koncert może przyjść każdy.
No i, tak sobie myślę - wiele osób wrzeszczy na koncertach, pod wpływem emocji i wgl, mogą się po prostu wyszaleć, nie muszą być fangirlsami. Ale sądzę, że chodziło Ci o te 'bardziej' charakterystyczne okrzyki, jak "Jared marry me" itp.
A przecież sama pisałam, że nie ma podziału wśród fanów. Ok, fanem nikt nie zabroni być. Ale jak się jest egoistycznym fanem, który potrafi oko człowiekowi wybić, byle tylko dostać się do sceny, to przestaje być zabawnie.

Z tym podziałem to raczej chodziło mi o 'nowszych' fanów, którzy poznali ich niedawno, że są tak samo ważni, jak ci gustujący w starych brzmieniach zespołu.
Warto by jednak rzeczywiście zaznaczyć różnicę między zdrowym uwielbieniem do muzyki, a popadającym w przesadę umiłowaniu konkretnego członka zespołu (z ekstremalnymi przypadkami dążenia do celu po trupach) - to przykre, że często obie postawy wsadzane są do jednego worka

Ostatnio edytowany przez Cay (2011-10-23 22:21:22)